Swoje błędy… cudze błędy… ;)

Ale się porobiło 😉
Zdarzyło się coś dziwnego…

a mianowicie błąd w książce o błędach ;).

Natychmiast więc wzięłam do ręki książkę i sprawdziłam:

Czyli: faktycznie, jest błąd! 😦
Najdziwniejsze jest jednak to, że w oryginale oddawanym przez nas do redakcji, po wszystkich korektach, tabele wyglądały tak:

Czyli wszystko się zgadzało!

Przeprowadzimy dochodzenie, jak nagle prawidłowa tabela mogła stać się nieprawidłowa.

Ale to bardzo ciekawa pomyłka i w ogóle temat, na który istnieją różne zdania.

Przypadki w języku niemieckim są takie:

• mianownik (Nominativ)
• dopełniacz (Genitiv)
• celownik (Dativ)
• biernik (Akkusativ)

Za główny przypadek uchodzi mianownik, bo jest na pierwszym miejscu i to jest taka wyjściowa forma każdego rzeczownika, wszystko jedno jakiego rodzaju gramatycznego.

Drugim co do ważności przypadkiem jest zdecydowanie biernik, bo a) używa się go najczęściej ze wszystkich niemieckich przypadków i b) rzeczowniki w bierniku mają bardzo podobne formy do rzeczowników w mianowniku. Na kolejnym miejscu jest celownik, a na szarym końcu dopełniacz, którego użycie jest zdecydowanie najrzadsze i zastosowanie staje się jeszcze coraz rzadsze.

Dlatego niektóre nowoczesne podręczniki języków obcych PRZESTAWIŁY  w swoich tabelach kolejność przypadków właśnie w ten sposób: mianownik – biernik – celownik – dopełniacz. Żeby obcokrajowcom uczącym się niemieckiego było łatwiej.

Stąd ten cały błąd w naszej książce się wziął. Ustaliłyśmy z prof. Grabowską, że kolejność przypadków podamy tu właśnie w taki nowatorski sposób, ale chyba raczej zaszkodziłyśmy całej sprawie niż jej pomogłyśmy (a swoją drogą kto to zmienił? Nic tylko jakieś śledztwo jest potrzebne! ;)).

Niniejszym bardzo przepraszamy czytelników i zwracamy się z ogólnym pytaniem: jakie Wy macie na ten temat zdanie? Czy bardziej trafiają do Was tabelki konwencjonalnego typu, jak od zawsze do niedawna  były podawane, czy też myślicie, że takie sztuczne przestawianie przypadków pomaga uczniom w nauce?