To brzmi jak ciężka choroba. I w pewnym sensie nią jest. Zapewnie niewielu z Was o niej słyszało, a bardzo wielu na nią cierpi 😉 .
Każde słowo niemieckie kończące się na „-itis” oznacza chorobę.
Np.:
- Bronchitis to zapalenie oskrzeli
- Arthritis – artretyzm, zapalenie stawów
- Hepatitis – zapalenie wątroby, żółtaczka
Czasownik „aufschieben” oznacza „odsuwać, odwlekać, przesuwać, zwlekać”.
Aufschieberitis to „sztuczne”, humorystyczne słówko oznaczające to, co dopada wielu z nas. Chroniczne odwlekanie i odsuwanie tego, co powinniśmy (z)robić. Aufschieberitis niestety szczególnie często dopada uczących się języka obcego.
Wielu ludziom trudno się zmobilizować, zabrać do nauki. Robią to najczęściej, gdy po prostu muszą „bo jutro klasówka”, „bo za tydzień egzamin”, „bo na jutro muszę odrobić pracę domową”. Często staramy się jakichś pozornych argumentów, przemawiających PRZECIWKO nauce TERAZ.
Np.:
- Nie teraz, zacznę po obiedzie/kolacji.
- Zacznę od jutra.
- Zacznę w weekend, mam wtedy więcej czasu.
- Zacznę w wakacje.
- Zacznę po wakacjach.
- Zacznę od stycznia.
- Zacznie od przyszłego roku szkolnego.
- Zacznę gdy kupię sobie podręcznik.
- Zacznę gdy się zapiszę na kurs.
- Zacznę ……………. (tu wstawcie własną wersję ;-))
Najczęściej kolejny człon zdania (nawet w naszym wewnętrzym niemym dialogu z sobą samym) zaczyna się od „bo…”
- bo teraz nie mam czasu
- bo teraz jestem zmęczony/zmęczona
- bo jutro będę miał/miała więcej czasu
- bo teraz (muszę) …………. (wstawić dowolną własną wersję)
itd. itp.
Z Aufschieberitis niełatwo jest walczyć 😉
Jak WY próbujecie sobie z tym dać radę??
Agnieszka Drummer - język niemiecki 
Po pierwsze PLAN! Dobry plan to połowa sukcesu, jak mawiali starożytni.
Można tak zorganizować plan nauki, że żałosne wymówki odbijają się od niego jak od ściany, z kolei poważne wymówki można uczynić częścią planu i tak wymieszać z nauką, że jedno nie będzie przeszkadzać drugiemu (można nawet zaplanować czas na lenistwo).
Po drugie ZADANIA JĘZYKOWE! Pojęcie „nauka języka” jest tak nieprecyzyjne, że wiele osób nawet nie wie, co się za nim kryje. Zamiast ogólnego postanowienia „będę się uczyć języka X” lepiej jest postawić przed sobą konkretne zadanie, np. „w tym miesiącu robię podręcznik Y”, a następnie podzielić je na mniejsze kawałki, np. „w tym tygodniu przerabiam rozdział 1, a w następnym wrzucam słownictwo na fiszki i np. oglądam tv w języku X”. Efekty widać każdego dnia: albo zrobiłem zadanie i mogę iść dalej, albo siedzę tak długo, aż zrobię.
Mądry plan sprawia, że zadania niemal same się wykonują i wystarczy tylko przy nich być i wszystko notować, żeby nas coś nie ominęło. Sam niedawno wziąłem nowe języki na warsztat i zginąłbym, gdybym nie zorganizował sobie dokładnie zaplanowanych zadań językowych. Polecam wszystkim leniwym i roztrzepanym.
Piotrek, DOSKONAŁE rady!
Aufschieberitis przez wiele lat było moim drugim imieniem :):):)
Teraz pogrywam ze sobą krótko ! Jak chce mi się pić, jeść, chciałabym gdzieś wyjść, obejrzeć film, stawiam sobie ograniczenia — nie jesz, nie pijesz, nie oglądasz, dopóki nie zrobisz połowy, albo nawet 2/3 tego, co powinnaś :):):)
i wtedy szybko zabieram się do rzeczy….oczywiście po zrobieniu sporej części materiału mogę sobie zrobić kawę, albo herbatę, bo pozostała , niewielka część już ” robi się ” sama.
Właśnie w ten sposób „terroryzuje ” siebie w związku z nauką niemieckiego i jak dotąd , to działa :):):) no, ale każdy musi odkryć swój sposób na siebie.
http://www.lto.de/de/html/nachrichten/2295/prokrastination-aufschieberitis-und-was-man-dagegen-tun-kann/ 😀
doskonałe określenie na mnie!
Zdawałam maturę z niemieckiego w 2007 roku. Przez trzy wcześniejsze lata, niemiecki ubóstwiałam. Nawet chciałam iść na fil. niemiecką…ale wylądowałam na angielskiej…I co by nie mówić, zaniedbałam, bo nie było nade mną jakiegoś takiego ‚bata’, żeby się uczyć (a nie powiem,byłam najlepsza w klasie (oczywiście poza niemką z naszej klasy 😀 ). No i zaniedbałam… 😦 Teraz próbuje wrócić do wiedzy i płynności w mowie jaką miałam wcześniej. Bardzo żałuję.