ihm czy ihn?

Jak to jest, że niektórzy uczą się niemieckiego nawet od lat i ciągle myli im się, kiedy użyć zaimka  „ihm” a kiedy „ihn”?

Może dlatego, że tak podobnie do siebie wyglądają i brzmią? Bo znacznie rzadziej ma się trudności z rozróżnieniem pomiędzy „sie” a „ihr”, choć to dokładnie ten sam problem gramatyczny.

ihm znaczy „jemu, mu, nim„

np.:

• Ich gebe ihm ein Buch. – Dam (komu? czemu?) JEMU książkę.
• Du sagst ihm die Wahrheit. – Powiesz (komu? czemu?) MU prawdę.
• Sie fährt mit ihm nach Deutschland. – Ona jedzie z (kim? czym?) NIM do Niemiec.

ihn znaczy „jego, go, nim„

np.:

• Ich sehe ihn. – Widzę (kogo? co?) GO.
• Frag(e) ihn nach dem Weg! – Zapytaj (kogo? co?) JEGO o drogę!
• Sie spricht ständig über ihn. – Ona ciągle mówi o (kim? czym?) NIM.

Tu może faktycznie jest drobny problem, bo język polski ma 7 przypadków, a niemiecki jak wiadomo tylko cztery. Najbardziej w niemieckim „brakuje” nam zawsze miejscownika i narzędnika. Wszystko to, co po polsku wyrażamy przy użyciu miejscownika (o kim? o czym?), a także narzędnika ([z] kim? [z] czym?) musimy siłą rzeczy jakoś „wepchnąć” w te skromne cztery przypadki niemieckie.

Spójrz na ostatnie zdania w obu przykładach. To właśnie nasz polski narzędnik i miejscownik „wepchnięte na siłę” w zupełnie inne przypadki!

Jak to jest rozwiązane praktycznie? Bardzo prosto. Używamy tzw. przyimków (w tym wypadku „mit” lub „über”), a przyimki mają to do siebie, że ŁĄCZĄ się z danymi przypadkami (czy nam się to według polskiej logiki podoba czy nie).

Wiadomo, że:

• „mit” zawsze łączy się z celownikiem (Dativ) – (komu? czemu?) — ihm
• „über” łączy się z biernikiem (Akkusativ) – (kogo? co?) — ihn

Z „über” sprawa jest o tyle zawikłana, że to słówko także może się łączyć z celownikiem, np. Die Lampe hängt über dem Tisch. – Lampa wisi nad stołem. Ale już nie chcę tu dalej komplikować wyjaśnień. Może innym razem.

photo © 2008 Karen Blaha | more info (via: Wylio)

Reklama